Wydajność urządzenia do dekompresji igłowej po długim przechowywaniu

Gdy liczy się czas, sprzęt medyczny do sytuacji nagłych powinien działać bez zarzutu. W przypadku urządzeń do dekompresji igłowej które są bardzo istotne w leczeniu napięciowego opłucnowca, stabilność podczas długotrwałego przechowywania będzie najwyższym priorytetem. Jak zadbać o to, by te urządzenia były bezpieczne, sprawne i sterylne po latach przechowywania w nieotwartym zestawie? W tym artykule autor omawia najważniejsze czynniki wpływające na ich trwałość.

Zachowanie sterylności przy różnej temperaturze i wilgotności

Pierwotnym elementem ochrony urządzenia do dekompresji igłowej jest system bariery sterylności. Jego integralność jest najważniejsza, jednak może być surowo testowana przez czynniki środowiskowe. Wysoka temperatura może spowodować kruche warstwy plastikowe opakowania sterylnego lub nawet stopić się, tworząc mikropęknięcia, które mogą naruszyć sterylność. Z kolei bardzo niskie temperatury mogą sprawić, że niektóre tworzywa sztuczne stają się kruche i łatwo pękają.

Wilgotność to nieoczywista przyczyna degradacji. Długotrwałe narażenie na wilgoć może osłabić klejowe zamki opakowania, umożliwiając dostanie się do wnętrza wilgoci i drobnoustrojów z powietrza. Wilgoć ta może również przenikać przez opakowanie, co może prowadzić do korozji urządzenia wewnątrz lub sprzyjać rozwojowi pleśni, co stanowi bezpośrednią utratę sterylności. W dłuższej perspektywie, aby zapewnić niezawodność, takie zestawy należy przechowywać w warunkach klimatycznych bez narażenia na skrajne warunki, które mogłyby obciążyć materiały.

Odporność na korozję igieł i materiałów obudowy wraz z upływem czasu

Igła stanowi rdzeń działania urządzenia. Jest ona zazwyczaj wykonywana ze stali nierdzewnej medycznego gatunku; wynika to z faktu, że charakteryzuje się ona bardzo dużą odpornością na korozję. Niemniej jednak, w dłuższej perspektywie korozja staje się poważnym zagrożeniem. Nawet stal nierdzewna wysokiej jakości może ulegać korozji pittingowej lub utlenianiu powierzchniowemu pod wpływem chlorków lub innych zanieczyszczeń, które często mogą występować w wilgotnym środowisku wewnątrz zestawu.

Tworzywa sztuczne lub elementy obudowy podlegają również wpływom czasu. Polimery mogą być poddawane procesowi znanemu jako outgassing, w którym dodatki chemiczne stopniowo parują. Opary te mogą następnie skraplać się na sterylnej igle, co może prowadzić do korozji lub powstawania nalotu na powierzchni, utrudniając jej wkłucie. Ponadto inne tworzywa sztuczne mogą osłabnąć lub z czasem przybrać brązowy kolor wskutek utleniania, przez co mogą nie utrzymać urządzenia razem lub mogą być trudne do obsługi w sytuacji nagłej.

Zalecane przedziały inspekcji dla uszczelnionych zestawów awaryjnych

Dużym ryzykiem jest zakładanie, że sprzęt awaryjny powinien być używany według zasady ustaw i zapomnij. Działanie urządzenia można zagwarantować jedynie poprzez aktywne sprawdzanie. Jedną z zalecanych praktyk jest opracowanie formalnego programu inspekcji dla wszystkich uszczelnionych zestawów awaryjnych.

Należy regularnie przeprowadzać szczegółowy przegląd wizualny (co najmniej raz w roku). Obejmuje on sprawdzenie zewnętrznej strony zestawu pod kątem uszkodzeń, zawilgocenia lub zmiażdżenia. Należy sprawdzić sterylne opakowanie wewnętrzne pod kątem rozdarć, przebicia, przebarwień lub uszkodzonych zamków. Każdy zestaw, który wykazuje jakiekolwiek uszkodzenia lub którego opakowanie nie jest całkowite, należy natychmiast wycofać z użytkowania.

Ponadto zaleca się wymianę całych zestawów zgodnie z datą przydatności do użycia podaną przez producenta, o ile to możliwe. Typową i dość konserwatywną zasadą, gdy wszystkie coroczne przeglądy zostały pomyślnie zakończone, jest pięcioletni maksymalny okres przechowywania zestawu, niezależnie od dokładnej daty jego wyprodukowania. Ten cykliczny przegląd jest ważny, aby upewnić się, że degradacja materiałów nie osiągnęła niebezpiecznych poziomów.

Wreszcie przechowywanie urządzenia do dekompresji igłowej nie jest wieczne. Jego niezawodność zależy od dobrze przemyślanego projektu materiału, konsekwentnego przechowywania oraz rygorystycznego i regularnego systemu kontroli, który zapewni gotowość do spełnienia swej ratującej życie funkcji.